تاریخچه بوکس

تاریخچه بوکس:

بوکس ورزشی است که در آن حملات و دفاع تنها با مشت صورت می گیرد. بوکسورها دستکش می پوشند و تعداد راندها از سه تا پانزده وقت سه دقیقه ای متغیر است. بین هر دو راند یک دقیقه استراحت وجود دارد

و مسابقه در یک رینگ مربع که با چهار طناب محصور شده است برگزار می گردد.

ریشه این ورزش به سال ۱۵۰۰ قبل از میلاد مسیح و در منطقه مدیترانه برمی گردد که بعدها و در اوایل قرن هجدهم میلادی در کشور انگلستان دوباره ظاهر گشت. البته تا آغاز قرن بیستم میلادی، استفاده از دستکش مجاز نبود و هیچ قانونی خاصی هم در آن وجود نداشت. در سال ۱۸۳۹، اولین قانون این رشته ورزشی تدوین گردید. در این قوانین (که در سال ۱۸۵۳ اصلاح گردیدند) تصویب شد که این ورزش در یک رینگ مربع شکل ۲۴ فوتی که با طناب محصور شده باشد انجام گردد. تمامی این قوانین با الهام از اولین مقررات تدوین شده آن باقی ماند به جز آنکه بوکسور ناک دان شده مجبور بود با اختیار خود تسلیم شده وبه روی زمین قرار بگیرد

و ضربات لگد، هل دادن، ضربات سر و ضربات به قسمت های زیر کمربند حریف، ممنوع اعلام شدند.

در سال ۱۸۶۷، قوانین Marquess به جامعه قهرمانی آمریکا موسوم به Johnl معرفی گردید. از بزرگترین فایترهای بوکس جایزه بزرگ لندن تا تغییر مقررات آن می توان به سولیوان اشاره کرد. اولین رقابتهای قهرمانی جهان، با پیروزی فردی به نام جیمز جی کوربت معروف به جیم جنتلمن همراه بود که توانست در سال ۱۸۹۲، سولیوان را شکست دهد.

بعد از پایان جنگ جهانی دوم، این ورزش به سرعت در شرق آسیا و در دهه ۱۹۵۰ در سراسر آفریقا گسترده شد. در نیمه دوم قرن بیستم میلادی، این رقابتها تنها در رده سنگین وزن ها انجام می شد اما در سال ۱۹۰۴، ورزش بوکس سرانجام به المپیک هم راه یافت. در دهه ۱۹۲۰، اولین جرقه های پیشرفت و شهرت این ورزش در جهان زده شد و البته در این میان رقابت در رده های سنگین وزن معروفیت و محبوبیت بیشتری در بین علاقمندان داشت.

در این زمان، فردی به نام (جک دمپسی) بت مردم محسوب می شد. در اوایل قرن نوزدهم و با گسترش بوکس آماتور، قانون ناک اوت یا همان شمارش ده ثانیه ای برای بوکسور به زمین افتاده و همچنین چند قانون دیگر تصویب و اصلاح گردید.

در حال حاضر، در بوکس حرفه ای، بسیاری از فایترها امتیازهایبسیاری را از ناک اوت کردن حریفان خود میاندوزند.

مختصری از ورزش و اصول بازی:

در ورزش بوکس نیروی بدنی و استفاده از تکنیک دارای اهمیت بسیاری است و به جهت طبیعت خاص این ورزش ، افرادی که دارای عادتهای روانی جنگجویی و مبارزه طلبی می باشند به آن روی می آورند . در این ورزش شهامت و قدرت زیاد مورد نیاز است و تکنیهای آن شامل عملکردهای سریع و عکس العملهای فعال می باشد.
ورزش بوکس در راند های ۳ دقیقه ای و با کنترل دقیق داور وسط در داخل رینگ انجام می شود . هدف طرفین مبارزه گرفتن امتیاز بوسیله وارد کردن ضربات و به زانو درآوردن حریف می باشد . امتیاز به ضربات کوبنده ای تعلق می گیرد که با مشت بسته بوسیله هر کدام از دستها به طرفین سر ، صورت و یا تنه در بالای کمر اصابت نماید.

وزنهای مختلف بوکس:
مگس وزن تا ۴۸ کیلو.
خروس وزن تا ۵۴ کیلو.
پر وزن تا ۵۷ کیلو.
سبک وزن تا ۶۰ کیلو.
نیم وزن سبک تا ۶۳٫۵ کیلو.
نیم وزن تا ۶۷ کیلو.
میان وزن سبک تا ۷۱ کیلو.
میان وزن تا ۷۵ کیلو.
نیم سنگین تا۸۱ کیلو.
نیم سنگین تا۸۱ کیلو.
سنگین وزن تا۹۱ کیلو.
فوق سنگین تا ۹۱+ کیلو.

زمان مسابقه :
در کلیه مسابقات جهانی و المپیک و دیگر مسابقات رسمی وقت مسابقه سه دوره (روند) سه دقیقه ای تعیین شده که بین هر روند یک دقیقه استراحت خواهد بود.
در مسابقات دو جانبه تعداد دوره ها به همین ترتیب خواهد بود .لیکن در صورت توافق طرفین می توان در ۴ دوره ۳ دقیقه ای یا ۶ دوره ۲ دقیقهای مسابقه را انجام داد .
هر شرکت کننده مجاز است یکنفر کمک و یک نفر دستیار داشته باشد که او را هنگام استراحت بین هر روند تر و خشک کند.

ابعاد و اندازه رینگ بوکس و دیگر لوازم آن :
رینگ در تمام مسابقات باید به شرح ذیل باشد :
۱- اندازه رینگ بوکس حداقل ۴٫۹۰ متر در ۴٫۹۰ مترو حداکثر ۶٫۱۰ در ۶٫۱۰ متر مربع است .
۲- کف رینگ باید مسطح و محکم و اقلا ۵۰ سانتیمتر ار لبه خارجی طنابها به بیرون ادامه داشته باشد.
۳- کف رینگ باید با نمد یا لاستیکی به قطر حداقل ۱٫۵۰ و حداکثر ۱٫۹۰ سانت پوشیده شود و روی آن پارچه برزنتی محکمی بطوریکه نمد یا لاستیک و تمام سطح رینگ را بپوشاند کشیده شود .
۴- سه رشته طناب اطراف رینگ به ضخامت حداقل سه سانتیمتر و حداکثر ۵ سانتیمتر باید کشیده شود بطوریکه فاصله طنابها از کف رینگ به ترتیب ۴۰ و ۸۰ و ۱۳۰ سانتیمتر باشد.
طنابها باید در هر سمت در محل متساوی با پارچه ای به عرض ۳ الی ۴ سانتیمتر متصل باشد.

دستکشها :
دستکشهای مسابقه هر یک باید به وزن ۸ اونس ) ۲۲۷ گرم باشد بطوری که وزن چرم روکش دستکشها و محتویات آن مساوی باشد ) با ۴ اونس روکش چرمی و ۴ اونس محتویات آن ) البته در تمرینات از دسکشهای ۱۲ و ۱۴ و ۱۶ اونس استفاده می شود . محتویات داخل دستکش نباید جابجا و روی چرم روکش دستکش بریدگی داشته باشد . بند دستکشها باید بدون سر فلزی و در پشت مچ دست بسته شود .

بانداژها:
باندازها باید از نوعی که در پانسمان زخم به کار می رود بطول ۲٫۵ متر و عرض ۴٫۵ سانتیمتر استعمال شود .لیکن در مورد باندازهای زخیمتر برای هر دست فقط ۲ متر مجاز می باشد .

لباس شرکت کننده :
کفش یا پوتین سبک و بدون هیچ پاشنه ای – شلوار کوتاه که تا نیمه ران برسد و زیر پیراهن رکابی که سینه و پشت را بپوشاند و در صورتیکه پیراهن و شلوار یکرنگ باشد در کمر باید توسط باندی از رنگ دیگر مجز ا باشد.

تبصره :
۱- منظور از کمر خط تصوری است که از ناف تا بالای لگن خاصره می باشد .
۲- استعمال کلاه محافظ دندان لاستیکی و بیزه بند کا÷ دار از انواع المنیوم یا کائوچویی مجاز است ۰در مسابقات آماتوری و الم÷یادها و جهانی اجباری می باشد )
۳- استعمال کمربندهای چرمی و سگکهای و هر نوع اشیا ممنوع است .
۴- استعمال روغن وازلین و شبیه آن بصورت و تمام بدن و انواع مشکوک آن که برای حریف زیان اور است مجاز نیست .
۵- استفاده شلوارهای بافتنی و انواع شلوار شنا می باشند.

لوازم رینگ :
عبارتند از ۲ عدد سینی چوبی که در آن مقداری کلیفون برای کف پاها و ۲ عدد چهار پایه و دو بطری آبخوری و دو لگن خاک اره و دو سطل آب و میز و صندلی کافی برای و زنگ و کرنومتر دقیقه و ثانیه شمار و یک جعبه کامل لوازم کمکهای اولیه پزشکی .

کلاه محافظ :
برای جلوگیری از صدماتی که به سر و صورت وارد شده و در برخی موارد بسیار خطرناک بوکسورها موظفند در مسابقات و تمرینات از کلاه محافظ استفاده نمایند . این نوع کلاهها که توسط شرکتهای مختلف ساخته می شود برخی از سر و دماغ و دهن و گوشها و گونه ها محافظت می کنند و برخی دیگر فقط ناحیه سر و گوش و گونه ها را می پوشانند که انتخاب نوع کلاه با کمیته برگذاری مسابقات است که قبلا تصمیم گیری می نماید.

نحوه برد و باخت در مسابقات بوکس:
به دو طریق بوکسور برنده تعیین می گردد :
الف) برد با امتیاز :
هر دو بوکسور قبل از شروع مسابقه طبق مقررات دارای ۲۰ امتیاز هستند . بر مبنای ضربات خورده شده که مجموع آنها را بر ۳ تقسیم کرده و حاصل آنرا از ۲۰ کم کرده و در ورقه داوری ثبت می نمایند . مثلا ( بوکسور برنده ۲۰ و بازنده ۱۸ ) یعنی بوکسور بازنده ۶ ضربه از حریف دریافت کرده و هیچگونه ضربه ای نخورده است. اگر بوکسور بازنده نیز ضرباتی زده باشد این محاسبه پس از کسر ضربات انجام خواهد شد. این محاسبه در یک دقیقه وقت استراحت توسط داوران کنار انجام میشود.(داور وسط حق دادن امتیاز کتبی را ندارد)

ب) برد با ضربه فنی :
به طور معمول هر گاه بر اثر ضربه ای بجز دو کف پای بوکسور جای دیگر او مانند لگن و دست و زانو و غیره با کف رینگ تماس بگیرد ( با لیز خوردن اشتباه نشود ) یا روی طناب بی حال افتاده و یا تلو تلو خورده به زمین بیفتد داور باید به او ۱۰ ثانیه فرصت بدهد و این اوقات را با شمردن بلند و انگستان به بوکسور تفهیم کند.
هرگاه بوکسور تا قبل از رسیدن به شماره ۸ آمادگی خود را اعلام کند و داور تشخیص دهد که او سرحال و آماده مبارزه است دیگر از گفتن شماره ۹ و ۱۰ خودداری کرده و با گفتن کلمه بوکس مبارزه را مجددا آغاز می نماید. هرگاه بوکسور در شمارش ۸ اعلام آمادگی کند ولی این اعلام از روی غیرت و به توصیه دوستان و تماشاگران باشد ولی قدرت و توان حفظ تعادل خود را نداشته باشد داور به شمارش ادامه داده و او را ناک اوت محسوب می کند . در اینگونه مواقع ریفری باید با صدای بلند نوع ناک اوت و جلوگیری از ادامه بازی او را با کلمات بین المللی اعلام کند.

اصطلاحات و کلمات به شرح ذیل است:
۱- knockout ) K.O ) بوکسور با شمارش ۱۰ ثانیه قادر به ادامه بازی نمی باشد .
۲- R. S. C ریفری بازی را یکطرفه اعلام می کند .
۳- R.A.T بوکسور از ادامه بازی خودداری کرده است.

توضیح اینکه:
در مواقع شمارش بوکسور مقابل باید به دورترین گوشه سفید (بی طرف) رینگ رفته و بدون تکیه دادن به طناب منتظر نتیجه شمارش برای بوکسور زمین خورده باشد تا مادامیکه بالای سر بوکسور زمین خورده ایستاده باشد داور حق شمارش ندارد.

نحوه امتیاز دادن در مسابقه بوکس:
ضربه ای که با ۴ بند انگشت بدون برخورد به مانعی به نقاط مجاز بدن حریف وارد می شود یک امتیاز خواهد داشت و برنده بر طبق تعداد ضربه ها تعیین خواهد شد .
بد یهی است که تعداد ضربات زده شده توسط بوکسور برنده را درپایان هر راند تقسیم بر ۳ نموده و حاصل تقسیم را از امتیاز ۲۰ بوکسور بازنده کسر می نماید . (بهر بوکسور در شروع هر راند ۲۰ امتباز تعلق می گیرد)
مثال:
اگر تعداد ضربات رد و بدل شده بوکسور برنده ۳ مشت باشد به این طریق عمل میشود (۱۹=۲۰-۱=۳÷۳ ) بوکسور برنده ۲۰ و بوکسور بازنده ۱۹ امتیاز خواهند داشت.
هرگاه تعداد ضربات بوکسور برنده ۲ مشت باشد چون ۲ بر ۳ قابل قسمت نیست داور به بوکسور برنده یک مشت اضافه کرده تا برای تقسیم مناسب شود ولی به مجرد شروع راند دوم یک مشت داده شده را برای بوکسور مقابل منظور می نماید و نسبت به ضربات دیگر حساس می کند.
اگر تعداد ضربات بوکسور برنده ۱ باشد راند اول را ۲۰ – ۲۰ امتیاز داده ولی به مجرد شروع راند دوم یک مشت اضافه را برای بوکسور مزبور حساب کرده و بر مبنای آن شمارش راند دوم را شروع می کند.
اگر تعداد ضربات بوکسور برنده ۴باشد (۱=۳÷۴) به بوکسور برنده ۲۰ و بازنده ۱۹ داده و راند بعد را با یک مشت برتری به نفع بوکسور برنده شروع می کنند.

- منبع : آسمونی